Was zeker leuk om zo in een zomernacht samen met de hobby bezig te zijn!
Ik denk dat ik door Gerard bestempeld werd als meekijker, maar ik had toch echt twee eigen instrumenten bij me waarmee ik heb waargenomen: een Vixen 15x80 verrekijker op parrallellogram statief en een 10x42 Nikon Monarch verrekijker, 'handheld' vanuit een tuinstoel stoel. Dit zijn mijn waarnemingen:
M4 was zichtbaar in beide kijkers en daar is wat M4 betreft het zo'n beetje mee gezegd.
M11 is een hele compacte open sterrenhoop en wordt ook wel de Wilde Eend cluster’ genoemd. Dit heeft zijn oorsprong in de gids “A Cycle of Celestial Objects” uit 1844 van William Henry Smith. De heldere sterren zouden enigszins in een V-vorm staan die doen denken aan een vlucht eenden. Zelf denk ik dan eerder aan ganzen, die vliegen hier vaker in V-vorm zo over dan eenden, toch?
Een compacte groepering van veel zwakke sterren ziet er bij lage vergroting doorgaans uit als een nevel en dat is hier ook zo. Toch laat de verrekijker een hint van een V-vorm zien. Een waaiertje van mistachtig licht lijkt vanuit een 8.5 magnitude ster te ontspringen. Het maakt een komeet-achtige indruk, een hele terechte notering in de lijst van Messier dus!
Omikron1 is voor een verrekijker een prachtige dubbelster in de Zwaan. De twee sterren zijn helder, makkelijk te splitsen, makkelijk te vinden en hebben verschillende kleuren. Alles wat je kunt verlangen van een mooie dubbelster zit er in. Het paar staat een dikke 5 boogminuten uit elkaar en is in elke verrekijker mooi gescheiden van elkaar te zien. Ze verschillen niet veel in helderheid, magnitude 3,8 en 4,8.
Zoals gezegd maken de verschillende kleuren deze dubbelster extra interessant. De helderste heeft een goud-oranje gloed en de andere heeft een blauw-witte tint. Mensen hebben vaak een verschillende kleur-perceptie. Wees niet verbaasd als je de kleuren net anders ervaart. Met Bob, waarvan ik nu weet dat het een vervente dubbelster-waarnemer is, had ik daar een leuk gesprek over.
De oranje ster heeft overigens een zwakkere begeleider van magnitude 7, een dikke anderhalve boogminuut in zuidelijke richting. Ik had gelezen dat het een uitdaging kan zijn, maar beide verrekijkers was het een gemakkelijke waarneming.
Omikron1 vind ik de 'Albireo' voor verrekijker-waarnemers. Albireo zelf heb ik ook waargenomen. Met 10x kan ik Albireo met moeite gescheiden zien en komt de schoonheid niet door. De sterren staan maar 35 boogseconden van elkaar.
Mu Chephie, de granaatster van Herschel heb ik in beeld gehad. Is ie ook rood in een verrekijker? Het antwoord is: jazeker!
Verder nog open sterrenhopen in Zwaan: M29: duidelijk zichtbaar, maar klein.
Leuker is M39. M39 laat ongeveer een dozijn sterren zien. Het groepje sterren stak goed af tegen de achtergrond van de Melkweg. De Melkweg? Ja hoor, de Melkweg was in de Zwaan goed te zien ondanks de sub-optimale omstandigheden van de grijze nachten.
Op het laatst heb ik nog wat rondgekenen met de 10x42 Swarowski kijker die ik van Bob mocht lenen. Ik was erg nieuwsgierig of zo'n A-klasse instrument veel meer zou laten zien dan mijn Nikon.
Op zich was dat niet zo. Het beeld aan de randen is duidelijk beter in de Swarowski maar in het centrale beeld zijn mijn eigen ooglenzen de beperkende factor denk ik. Albireo scheiden fing even goed als in de Nikon. Je voelt mechanisch wel dat je een topklasse verrekijker in handen hebt. Het scherpstellen (vooral de diopter-correctie) gaat super, net als de oogschelpen instellen.
Tot slot moet ik toegeven dat ik ook meekijker ben geweest. M4 heb ik geloof ik in alle kijkers aanwezig deze nacht gezien. waarbij ik het laptopscherm van Willem-Jan dan meetel.
In de andere kijkers was M13 het mooist. Dat blijft een feest om te bekijken in de grotere kijkers. M13 stond gunstig hoog aan de hemel, bijna in het zenit.
