Perseiden

[Wjdrijfhout]

Astrofotografie hoeft lang niet altijd met veel frames, stacken en lange belichtingen.
Deze had ik deze zomer op vakantie gemaakt in de Belgische Ardennen. Single frame, 10s.
Ok, ik had wel 145 frames nodig om er ééntje te hebben met een meteoor erop, maar toch. Er stonden er wel meteen twee op, en dat is dan toch wel weer uitzonderlijk. Gevalletje mazzel.
Opname: Volformaat kamera met 21mm f/1.4 lens, 10s op ISO800. Stationair op statief.

20220812 Perseids.jpg (3.59 MiB) 24966 keer bekeken

[Bob]

Mooi!
Opvallend zijn de kleuren van die sporen, ze verlopen van groen naar rood. Zou dat echt zijn en te maken hebben met de toenemende temperatuur van de meteoriet?

[Wjdrijfhout]

Kleuren zijn helemaal echt, niks aan gedaan. Klein beetje verzadiging toegevoegd, maar was nauwelijks nodig. Inderdaad zeer karakteristiek. Wat ik ooit begrepen heb is dat de kleuren te maken hebben met de verbranding van specifieke metalen in de meteoriet. Magnesium kleurt bijvoorbeeld groen, ijzer geel en natrium oranje. En zoals je zegt ik vermoed dat bij de verschillende temperaturen de verschillende metalen verbranden.

[gerard van den braak]

In de verklaring over de kleuren in het spoor wordt er vanuit gegaan dat er voldoende diverse metalen in de stofdeeltjes zitten. Ik heb daar zo mijn twijfels over.
De kleuren in het spoor van de meteoor kunnen ook veroorzaakt zijn door de ionisatie van de atmosfeer.
Boven de thermopauze >200km, in de Metasfeer, wordt zuurstof aangeslagen en geeft de kleur rood.
Tussen 100 en 200 km, de Thermosfeer, geeft de aangeslagen zuurstof de kleur kleur groen.
Rood heeft een golflengte van 630 nm, groen 557, geel zit daar tussen.

[Bob]

Ik blijf even het idee aanhouden dat het veroorzaakt wordt door verandering in temperatuur gedurende het verbrandingsproces. Je kunt je voorstellen dat de meteoor eerst zeer snel de atmosfeer intreedt en daardoor een zeer hoge temperatuur krijgt. Daarna is snel afremming en misschien daardoor toch iets lagere temperatuur waardoor de verbranding meer oranje/rood wordt.
Als het zou ontstaan door verschillende metalen zouden in dit geval beide meteoren een magnesiumschil die eerst verbrandt en daaronder een ijzerachtige kern. Dat klinkt onmogelijk. De samenstelling van zo'n brokje zal homogeen gemengd zijn en dan kun je niet het onderscheid zien tussen de verschillende materialen die verbranden.

Bij de op zich interessante verklaring van Gerard klopt de volgorde niet, de sporen beginnen groen en worden later oranje/rood. Dat is dan niet volgens de aangegeven samenstelling van de atmosfeer op verschillende hoogtes.

[Bob]

Volgens deze tekst heeft het met alle genoemde aspecten te maken...:

Citaat uit waarnemen.hemel.com:
Dit binnendringen van de atmosfeer gebeurt met zo'n hoge snelheid (gemiddeld zo'n 150.000 km/uur) dat de lucht voor de meteoroïde sterk gecomprimeerd wordt en hierdoor enorm verhit, waardoor de meteoroïde gaat smelten en materiaal verliest. De stenen zelf zullen meestal “verdampen” door de hitte, ver voordat ze het aardoppervlak kunnen bereiken. Het oplichtende spoor aan de hemel dat men ziet zijn moleculen uit de atmosfeer en van de meteoroïde die door de hitte uit elkaar geslagen worden waarna hun atomen geïoniseerd worden en vervolgens weer recombineren, wat licht produceert. De kleur van een meteoor wordt bepaald door de ionisatie in de atmosfeer (die weer afhangt van de snelheid van de meteoroïde) en door de samenstelling van de meteoroïde zelf: rood kan wijzen op silicium, oranje op natrium, geel op ijzer, blauw/groen op koper of magnesium en paars op kalium of calcium. Het licht dat van de atmosfeer komt is veelal roodachtig van kleur (door stikstof en zuurstof).

[Wjdrijfhout]

Dank je Bob, voor deze toelichting, een beetje van alles dus.
De roodachtige kleur van de atmosfeer is overigens prachtig te zien in deze opname: https://www.astrobin.com/ak2f4c/?camera=&q=perseids.
Zodra de meteoor is verdwenen, trekken met enige vertraging de rode dampen op.