VWS Noorddrenthe - Bulletin Board

Deze maand eens een dubbelster, een mooie heldere en vrij makkelijke: Algieba.
Misschien wat minder interessant voor de astrofotografen, maar dat komt een volgende keer wel weer...

Algieba is een dubbelster met vrij duidelijke kleuren, kijk zelf maar eens wat je ervan vindt.
A, de hoofdster, is magnitude 2,4 en B, de begeleider, is 3,6. Hun onderlinge afstand is 4,5". Met een vergroting van zo'n 100x zijn ze mooi en makkelijk van elkaar te scheiden.
Het is de ster in de schouder van de leeuw, zie het plaatje, heel makkelijk dus. Geen gedoe met goto, gewoon kijker erop richten en klaar...
-

Weer eens wat anders, en misschien inderdaad fotografisch minder interessant, toch een leuk projectje geworden.
Bij normale belichting is deze dubbelster op z'n best een wat uitgerekt ovaaltje. Maar als je de belichting maar kort genoeg houdt, blijken ze toch ook fotografisch van elkaar te scheiden.
In totaal 200 frames gemaakt met 0.01s belichtingstijd en gain 0.
Met zulke korte tijden is het natuurlijk voornamelijk de seeing die bepaalt of je überhaupt iets ziet. Uit de 200 frames waren er 60 waarbij de sterren redelijk tot goed van elkaar gescheiden waren.
Normale ster alignment werkt met twee sterren in beeld niet, dus dit moest handmatig gebeuren. Met de DynamicAlignment tool in PixInsight ging dit redelijk eenvoudig. Vervolgens de boel stacken, kleurcalibratie en achtergrond neutraliseren.
Bij normaal 100% beeld is er niet veel te zien, op 200% kun je ze net zo'n beetje zien en bij 1000% inzoomen is het een mooi dubbelster-paar:
Uiteindelijk op pixel-peep niveau kun je zelfs de afstand meten. Mijn setup had een pixel scale van iets meer dan 0.4 arcsec/pixel en de kernen van beide sterren waren 12 pixels van elkaar verwijderd. Dat is dus een afstand van 4.9 arcsec. Ietsje meer dan de werkelijke afstand van 4.5 arcsec, maar naar ik vermoed wel zo'n beetje binnen de marge van de meetnauwkeurigheid. Er wordt vaak gezegd dat je in onze contreien waar seeing van 2" al heel aardig is, je niet veel meer dan 1-2" pixel scale hoeft te hebben. Maar voor dit soort experimentjes is een wat kleinere pixel scale toch zo gek nog niet.
Let niet al te veel op de kleuren. Er zit volgens mij wat chromatische aberratie in de optiek (Mewlon 180c). Ik heb wel eens iemand gezien die dan de kleurkanalen uit elkaar trok en apart registreerde om dan de boel weer in elkaar te steken. Maar da's me een beetje teveel werk.

Al met al natuurlijk een wat kale foto. Achteraf had ik nog een serietje 'normale' foto's moeten maken, waar ik de dubbelster dan op de juiste manier in had kunnen plakken. Maar ja, zo leren we er weer van.

Dat is toch wel een heel interessante exercitie en mooi resultaat!

Erg leuke actie Je schrijft dat de gain was ingesteld op nul. Hoe werkt dat? Het is toch een vermenigvuldigheidsfactor?
Iets x 0 = 0

Je schrijft dat de gain was ingesteld op nul. Hoe werkt dat? Het is toch een vermenigvuldigheidsfactor?

Ik bedoel de gain op de camera. Geen elektronische versterking voor elke pixel. Houdt well-depth maximaal, dus minste kans van verzadiging.