Integratietijd: 204x 300" L, 397x 300" + 38x 1200" Hα, 81x 300" R, 81x 300" G, 81x 300" B) | Optiek: Takahashi ε-180ED + extender 1.5x (f/4.3) | Camera: ZWO ASI2600MM Pro (B 1x1, G 100, T -10 °C) | Acquisitie: ZWO ASIair Pro | Filters: Baader Planetarium Ultra-Highspeed Hα 3.5nm + LRGB (CMOS-optimized) | Montering: Astro-Physics Mach1 GTO | SQM: 20.7 - 21.7 magn/arcsec² | Acquisitiedata en locaties: 27 & 31 maart, 1 - 7, 14, 19, 29 & 30 april 2025, De Kiel (NL) - 25 & 27 april 2025, Grandpré, (F)
Bewerkingen: Astro Pixel Processor (datareductie), PixInsight (GradientCorrection, RC Astro's BlurXTerminator), Adobe Photoshop (post processing, RC Astro's NoiseXTerminator & StarXTerminator)
Toch was 83 uur (!) aan totale belichtingstijd nog niet voldoende om de zogenaamde H-alpha kliffen (in 2015 ontdekt door A. Watkins) er ordentelijk uit te kunnen knijpen. Op opnames van 1200s belichtingstijd zijn ze te zien, maar dan nog liggen ze net boven het uitleesruisniveau van de sensor. Als ik de data probeer te isoleren, kom ik in een dubieus gebied tussen fantasie en werkelijkheid terecht. Op een later moment wil ik de H-alpha kliffen alsnog proberen te fotograferen, maar dan op f/2,8, belichtingstijden van 1800s en een hogere gain. Enfin, de getijdenstromen ten gevolge van de interactie tussen de stelsels komen dankzij de lange belichtingstijd in elk geval goed naar voren.
